Bir Delinin Güncesi Şiiri - Ferhangi Şiir

Sana son mektubum akıl hastanesinden,
Gece üçte uykumu bölerek yazıyorum,
Adresi noksan diye şehir postanesinden geri döneceğini bilerek yazıyorum.
Merhaba kara gözlüm ya da gözleri ela,
Unutmamı mazur gör ,narkoz böyle bir bela,
Az önce bir ses duydum,ya ezandı ya selâ,
Aklımın namazını kılarak yazıyorum.
Öyle bir yerdeyim ki,
Yorgan taş, yatak demir,
Yat diyorlar bir emir,kalk diyorlar bir emir,
Burda herkes bir tuhaf akıl sizlere ömür,
Kaçırdığım keçiyi bularak yazıyorum.
Bakıcılar ters biraz , gelmiyorlar sevmeye,
Bağırmak yasak ama kızmıyorlar sövmeye,
Geçen bende başladım aynaları dövmeye,
Ağlanacak halime ,gülerek yazıyorum.
Çoktandır uykum yitik,
Gecem derde müdahil,
Çünkü gördüğüm her düş,
Sabah hüsrana dahil,
Gönlüm ki acılarla kirletilmiş bir sahil,
Olmayan saçlarımı yolarak yazıyorum.
Kâh Mecnun'un çölün de seraplar görür oldum.
Kâh Babil'in bağında asmada çürür oldum.
Mezarlıktan korkan ben,
Tabutta yürür oldum.
Burda dirhem dirhem ölerek yazıyorum.
Ne vakit sen diyerek bir taş alsam koynuma,
Sabah kolsuz gömleği takıyorlar boynuma,
Halbuki söz geçmiyor ne kalbe ne beynime,
Hasretinden duvarları delerek yazıyorum.
Daha dün sınadılar sende kalan aklımı,
Birkaç ilaç vererek deştiler tüm saklımı,
Birden bire değişti hislerimin iklimi,
Gözümden akan seli silerek yazıyorum.
Hasılı ey sevgili,
Ey şu başımın tacı,
Sensiz aldığım nefes , yediğim lokma acı.
Yüreğine selamlar salarak yazıyorum.
Allah'tan hemşireler unuttular ilacı.
Felekten bir kaç saat çalarak yazıyorum.

Şiir:MUTLU AYDURMUŞ