Ömürde zamana dahildi, kelebekler ölünce fark ettim
Bilemedik en güzel anıların değerini, kırılınca en hassas yerinden kalp.
Şimdi içimiz yıkık bir şehrin umutsuzca ayakta duran duvarları gibi...
Dur, dur vurma hayatın acı sillesini diyemedim içimdeki sessiz çığlığa
Oysa ne kadar da umutluydum baharların gelişinde görünce kardelenleri
Şimdi her yer kar fırtınaya büründü yokluğunda
Üşüyerek kimsesiz ölmenin tatlılığını yaşıyorum
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta