Bir Çocuk Soruyor Şiiri - Yorumlar

"Dünyanın başına gelen en büyük felaket; insandır." Y. Noah Harari

Denizler, akarsular, yer- gök, toprak hatta hayvanlar bile insandan intikam almaya başladılar. belki farkına vardık insan olarak ama iş işten geçti hem de çoktaaaan! Duyarlı yüreğini kutluyorum.

Çocuklar geleceğimizdir.

Tebrik ediyorum.

Kaleminize gönlünüze sağlık.

Yıkma Ah'ını üstüme!
Yıkma Ah'ını üstüme !

Bir çocuk koşuyor
Başı açık ayakları yalın
Elinde yanmış bir defne dalı...
Kan ter içinde soruyor;
Suçlu kim? ...Suçlu kim?.................

Hümeyra öğretmenin, suç günden güne eriyen ve kaybolan insanlığın...
Baktığımız aynalarda mutluluk tablosu yok kadar az...
o kadar beceriksiz olduk ki,
Ozon tabakasını deldik...ışınlar yansıması felâket atmosferi.
Ateş çağını yaşıyoruz...yanıyoruz....yanıyoruz...çocuklar korku dolu.
Yaradan bizlere acısın. Bir yudum nefes diye bağıracak anlarımız yakın.

Sizlerle edebiyat dersi yapmak çok güzel,
İlim ışığıyla nurlanmış yüzünüzden tebessümler eksik olmasın her daim.

Yüreğinizin nefesi sağlık kelâmınızla şiir çağlasın
Yorumunuz güzel olmuş, gönlünüzü beğenerek selâmladık.
Her şey gönlünüzce olsun Sn Hümeyra Gün Öğretmenim
En derin saygılarımla...başarılar dilerim,
Esen kalınız her daim

Gözlerine,yüreğine korku saldığımız hangi çocuk bağışlar bizi...!?
Hayali,umudu parçalanan hangi çocuk!?



Sevgiyle kutluyorum Öğretmenim...
Saygılarımla...

Çocukların yarınlarını karartmamak için, aklı başında olan herkesin, ama her kesin, elini yakasına götürmesi gerek. İnsanları ayrıştırmadan, kategorize etmeden; komplekse kapılıp üstenci emellerle baskı yapmadan ve dünyatı kutuplaştırmadan ama...
Çok iyi düşünmesi gerek; insanlığa ve doğaya karşı sorumluluk alarak...
Aksi halde, yarın çok geç olabilir, geç kalmadıysak eğer...

Sevgim ve teşekkürlerimle, sevgili Hümeyra

Ne tuhaf bir zamandan geçiyoruz..
Yaşayana
VİCDANI olana
İnsanlıktan az, çok pay almış
Hala insan kalabilmiş olana öyle ağır, öyle ağır ki!

Taşınır gibi değil bu yük...
Zamanın değil, ötesinin ahı sinmiş!
Yarının, doğacak yavruların
Arıların
Kurdun, kuşun ahı bu...
Ağacın, tohumun ahı...
Doğanın çığlığı...

Ama kimine hiçte ağır değil bu yük!
Öyle kolay
Öyle acısız, tasasız ki...
"Yeniden yaparız!"
Belki eskisinden de güzelini!" derken, diyebilirken...

Gel de "ah!" etme şimdi..
Biz ne günlere kaldık Ya Rab!

Yanan, yeniden nasıl canlanır ki?


Bu lafı edenin belli ki yükü yok, hiç olmamış zaten!
Ve o çocuk, bulacak suçluyu
Eninde sonunda!

İçim yandı yeniden Öğretmenim....
Şiir, böyle anlatır hali pür melali...