Bir masanın kenarında duruyor aşk,
kırık bir bardakta, kimsenin içmediği
bir su gibi ama hep orada, hep bekliyor.
Seni düşündükçe "Aşkın Şehri "doluyor içime,
çınarların sesleri, paslı sokak lambaları
ve birden kalbimin karanlık köşesinde
yanan küçük bir ateş.
Tutku işte, hiç kimsenin sormadığı bir soru
ama cevabı sen olan.
Geçmiş, yırtılmış bir defter yaprağı;
gelecek, boş bir pencere.
Şimdi ise senin gözlerinde duran
koca bir evren, benimle konuşan.
Ve anlıyorum: Aşk, bazen bir suskunluk,
bazen de kalabalığın ortasında
kimseye görünmeyen bir çığlık.
Aşk
Kayıt Tarihi : 9.9.2025 07:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!