Titreyen ellerle dökebilmek kışı boş sayfalara.
Her rüzgâr sesinde ürpermek ama ürperdikçe daha çok sevebilmek her şeyi korkuya kızmadan.
Bir köşeden güneşin sıcaklığıyla ısıtabilmek bu sevgi dolu gönülleri dondurucu kar altında.
Gökyüzünün maviliğini tanımak ona bu kadar yabancılaştıktan sonra.
Yazın birer dost kışın ise heybetli bakışlara sahip dağlara bakabilmek buğulu bakışların ardından ve soğuktan damlayan gözyaşlarını silmek sayfalarda.
Yapraklarından ayrılmış ağaçlarla gidermek yalnızlığı.
Bulutları anlamak yağmur yağdıktan sonra ve her nefeste özlemek hatıraları.
Akşam erken iner mahpusaneye.
Ejderha olsan kar etmez.
Ne kavgada ustalığın,
Ne de çatal yürek civan oluşun.
Kar etmez inceden içine dolan,
Alıp götüren hasrete.
Devamını Oku
Ejderha olsan kar etmez.
Ne kavgada ustalığın,
Ne de çatal yürek civan oluşun.
Kar etmez inceden içine dolan,
Alıp götüren hasrete.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta