Bir çeşit işkence gibi...

Kendimi bildim bileli özgürlük taraftarı oldum hep,
Sadece özgür bir dünyada yaşamak istedim,
Dünya daha fazla özgürlük yandaşı oldukça yaşadığımız Ülke geriledi.
Gün geçtikçe özgürlüğümüz kısıtlanır oldu,
Bu yazı benim vasiyetim olsun ve belgelensin!
Öldüğüm zaman yakılmak ve küllerimin denize atılmasını istiyorum!
Balıklar kadar özgür ve sanıldığı gibi hafızamın az olması için,
Belki o zaman acım hafifler.
Ben talihsiz doğanlardan olmak istemiyorum…
Talihsiz doğanlar, hayatları boyunca kötü şeylerle karşılaştıklarında, söyledikleri tek söz;
Ben talihsiz doğmuşum, talihim olsaydı ben doğmazdım, yaşama sevinci elinde kırmızı elma şekeri olan ve onu yere düşürdüğünde yaşadığı yüzündeki o buruk ifadeyi tekrarlayıp durmazdı.
Sonuçta her mutsuz an onun elma şekerini elinden düşürmesi ya da bir başkasının onun elinden almasıyla eş değerdi aslında…
Her zaman biri birinden daha üstün olmuştur hayatta, bir sınıf ayrımı bir aşağılama ya da yükseltme tabiri caizse…
Herkesin ayrı sınıflarda yaşama çabası, tüketim çılgınlığı ve sonuçlara katlanma..
Kimisi tüm hayatı boyunca çabalar bir ev sahibi olmak için,
Kimisi de hayatta denemediği hiçbir şey kalmayana kadar uğraşır en sonunda da hayata olan inancını kaybeder ve dünya ona uzak kalır..
Sevginin bile parayla satın alınabildiğini düşünen zihniyetler var bu dünyada evet aslında haklılar sahte sevgiler sarmış dört bir yanımızı,
Hangisi gerçek hangisi sahte anlamakta zorluk çekiyorum kime inanıp kime güvenmem gerek bilemiyorum..
Bunun içinde artık uğraşmıyorum…
Eskiden elma şekerim düşerdi elimden annem yenisi alırdı ağlamama fırsat kalmadan,
Şimdilerde elma şekeri yemiyorum, hem hayat yeni bir elma şekeri kadar kolay değil ki!
Yerine yenisini getiremiyoruz herşeyin, yiten biten o kadar çok şey var ki…
Bazen sokağa çıkıp evreka diye bağırmak istiyorum, kafama elma yemekten korksam bile,
Biliyorum çünkü o elmanın şekere batırılmamış olduğunu biliyorum.
Koyamadıklarımızın yerine elimize aldığımız kuklaları öne sürmek gibi hayat..
Hayat; aksidir, mutsuzdur, hüzünlüdür benim dünyamda,
Bir günüm diğerini tutmaz.
Sonra,
Hayat; heyecanlıdır, mutludur, isteklidir benim dünyamda,
Ama, Birileri mutluysa unutmayım diğerleri mutsuzdur, Bu adil olmayan dünyada..
Boşver boşver diyoruz olmuyor, acı büyüyor ama dayanmak zorundayız, zorundasın, zorundayım hayat her fırsatta sınıyor bizi böyle..
Eğer şuan nefes alamıyorsam bilki bu senin yüzündendir.. ve yeniden nefes almaya başladığım zaman sana bunun hesabını soracağım hayat!
Biraz alıntı birazda çalıntı bi hayat yaşıyoruz şu ölümlü dünyada...
Bazı şeylerin değerini kaybedince anlıyoruz, bazısını da yaşamadan anlamlandıramıyoruz, ama iş işten geçmiş oluyor.
Sus artık ağlama gözlerim, boşa bu dökülen yaşlar, boşa bu hırpalamalar...
Ne savaşlar duruyor bu dünyada ne de depremler.
Tek bir yürek mi daha çok sızlar, yoksa depremden yaralarını sarmaya çalışan binlerce yürek mi?
Boşver diyoruz ama olmuyor, bizde yaşadık aynılarını ne de olsa…

SAYGILARIMLA…
20/03/2011 17:30