Bir Beyaz Lâle Şiiri - Muhittin Alaca

Masalların çekmeceleri, ansızın açıldı;
Göklere pervaz vurdu ak güvercinler;
Gelip yüreğimin dilek ağacına tünediler.
İçimdeki hazin boşlukta irtifa kaybederken,
Şafak kızıllığında bir beyaz lâle açtı;
Aşkın kavruk kozası, milat olup saçtı.
Asırlar sürecek yalnızlığıma,
Bir huri dur deyip, gamze çaktı.

Çığlıktan türemiş onca şiirim tarih oldu,
Kekeme mevsimlerim son buldu;
Bu seferki göz ağrım, lâleler şehri İstanbul’du.
Dingin bir sevdanın şamdanı alevlendi,
Kavi mihman ile ruhum şad oldu.
Kül yağmuru denizlerim, masmavi şimdi;
Yüreğimin tuvaline, gözlerinin fırçası değdi.

Yiten dünlerimin, kırık mızrabı sustu;
Yorgun kelimelerim şahlandı, coştu.
Kaçak düşlerle örülü hülyalarımıza,
Mağrur bir dalga gibi iltica ediyorum.
Dilimin kemiğine taktım adını,
Sol yakamda, rozet gibi taşıyorum.

Yüreğim panayır, adeta halay yeri;
Bir beyaz lâle dolaşır damarlarımda.
Hangi atmosferde, buluttayım bana sor?
Cilvesi öldürür, busesi kor.
Bir garip aşığım, görmeyin hor!
Dev sevdayı, yürekte taşımak zor.

İstanbul’un orta yerinde bir beyaz lâle,
Sormayın beni, düşürdü ne hâle?
Elinde tebeşir, ak yarınlara ışık,
Yağmur ıslağı dudaklardan bal akar;
Koca şehrin keşmekeşine alışık,
Dertleri Haliç’i, kendisi beni yakar.

Karanfil kokulu ellerinden tutayım senin,
İşvene, nazına yanayım senin;
Bir tatlı lafına kanayım senin,
Tüm cümlelerimin öznesi sensin.
Hazana inat, baharım ol!
Gönül matarama, sevda iksirini dol!

31.10.2009

Dost Kalemlerden İnciler

BİR BEYAZ LALE(2)

Bir Beyaz Lale,
Ak benzinde mutlulukla karışık bir hüzün,
Yüreğine sevda ateşi düşmüş yeniden.
Gözlerinde gözlerinle yoğrulmuş, yüzün.
Yüreğinde taşan bir denizden,
Kabarmış dalgalara çarpan sevgin.
Çaresiz takılmış tılsımlı bir sese,
Gel dedikçe koşuyor yare.
Aşkın ateşi düşmüş ruhuna,
Ne yapsın? :Kapatmış gözlerini yürümüş ateşe
Bir Beyaz Lale;
İstanbul’un orta yerinde,
Hazana inat,bahar olmuş uzak diyarlarda..
Kahkahaları çınlatırken arz-ı İstanbul’u,
Tebessüm ediyor sevdiğine dolu,dolu.
Dev sevdasını taşıyor zorda olsa
Veriyor tüm benliğini alan olursa.
Aşkın pazarında satmış
Kırık-han duvarına yaslanmış,
Hancı, almış saklamış emaneti,
En kuytu dehlizlere,
Sarmış sarmalamış incinmesin yine…

Manolya Can