Bir Ben Benden İçeri Şiiri - Tunahan Boz ...

Bir Ben, Benden İçeri
Bir dala konmak istiyorum artık
Orda uyumak, orda uyanmak
Orda büyümek, orda küçülmek
Orda açmak, orda solmak
Orda gülmek, orda ağlamak
Orda ölmek, orda dirilmek

Sıkıldım hep yeni bir yola uyanmaktan
Kendimi her gün yeni bir yolda bulmaktan
Serili yollardan birine uzanmaktan
Artık, yola gelmek değil, bir yol çizmek istiyorum

Rengârenk; ama tek bir yol çizeyim istiyorum
Sağlı sollu ağaçlar
Öyle beton asfalt da değil
Bir patika olayım istiyorum
Vadiler aşan
Dağlar kavuşan
Pınarlar fışkıran
Bir girdin mi çıkasın gelmeyen
Uçlu bucaklı bir patika

Gerçeğin peşinde düşlere dalmak
Gerçeği ararken aranır olmak
En güzelini sunayım derken insanlığa
Onca çiçeği çiğnemek
Geçmişe çizikler çekmek
Ve bu kimlik mücadelesinde kimliğini yitirmek
Yordu artık
Yoruldum hep hayalleri yoğurmaktan
Temelsiz cümleler kurmaktan
Kelimelerimi ne idiğü belirsiz dünler üzerine yapmaktan
Ve yapıp yapıp bozmaktan mutluluğu
Yoruldum

Artık diyorum
Bir ağaç olayım
Dilsiz, kelamsız
Konuşmadan gireyim gönüllere, beyinlere
Ve beynimi sulandırmadan nefes olayım derin bir oh çekmek isteyenlere

Artık bir orman olayım diyorum
Yeni derilmiş fidanlara
Ağaç diplerinde böceklere
Dallarda serçelere
Kendimden geçe geçe
Kendime geleyim istiyorum
Kendimi eze eze
Bir ben büyüteyim diyorum
Kursağımda kalmış
Çıkamamış bir ben
Gün yüzüne

Zor geliyor artık
Sığamamak kalıplara
Bir kalıpta sıkışıp kalmak
Zoruma gidiyor
Bu bitmek tükenmek bilmeyen çelişkiler
Bu birbirini yiyişler
Bu girdap
Bu gelgit
Bu heyelan
Bu kimlik kayması
Bu amansız debelenme
Bu ritimsiz gürültü
Zoruma gidiyor

Sınırsız, sınıfsız, ağıtsız, ölümsüz bir dünyam olsun istiyorum
Hiçbir hakka tecavüz etmeden
Hiçbir taviz vermeden
Rüyaları taciz etmeden
Gerçekten, gerçeklerle
Tavan aralarında değil sokaklarda
Boğaz manzaralı değil meydanlarda

Nasıl olacak bilmiyorum
Diktiğim ağaca
Girdiğim ormana
Yaşadığım sokağa
Çizdiğim yola
Ve işbu asra yemin olsun ki
Çok istiyorum
Ama
Nasıl olacak bilmiyorum

Maraş