Yalnızdı
Umutlandı
Ayak izlerini gördü
Doğmamış çocukların,
Yağmamış karların beyazlığında
Sıcaklığını hissetti
Sızlayan parmak uçlarında
Ölümsüz dostlukların,
Hayata başlayan sesini duydu
Bir derin sessizlikte
Çatlayan tohumların
Ve
Umudu kokladı
Çekti ciğerlerine
Bir sonsuz nefes gibi
Tuttu öylece
İçini bir sevinç kapladı uçsuz bucaksız
Ürperdi denizler misali
Şafaklar ışıdı dört bir yandan
Adı konmamış güneşler doğdu
Uzaklarda bir yerde
Bir başka sabah oldu
Sabahsız geceler bitti
Duydu sevginin sesini
Ölüme gülerek gitti.
Kayıt Tarihi : 2.2.2001 00:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!