Bir Bambaşka Siyah Şiiri - Doğan Çeçen

Öyle bir kalbin var ki…
Rüyalarımda beynime düşüyor adın.
Ve ben…
Altıncı hissimle dolaşıyorum meleklerin göğünde,
Çünkü sen varsın…

Küçücük bir dünyam var artık,
Yağmuru beklemiyorum.
Senin sevdiğin kelimelerin hürmetine
Gözlerimden süzülen yaşlar
Gökyüzüne yakışır bir yağmur oluyor.

Siyah…
Bir renkti belki önce, sıradan…
Ama senin gözlerinde başka bir şey oldu.
Bir gece gibi sardı beni;
Gizli, derin ve büyüleyici…

Senin kalbin…
Gece gibi siyah ama korkutmayan,
Karanlığında huzur bulan bir adamım ben.
Ve senin adına
Gönlüme kelimeler savuruyorum,
Doğudan batıya bir gökkuşağı gibi uzanıyor adın…

Siyah…
Sessizlikti belki önce,
Ama seninle konuşmadan da anladım ne demek olduğunu.
Yargılamazdı…
Sen de yargılamadın beni hiçbir zaman.
Senin sevginde gösteriş yoktu,
Ama bir bakışın, kalbimi yangına çevirdi.

Herkes istediğini sevmekte özgür belki…
Ama ben,
Sadece seni sevdim.
Çünkü sen,
O siyahın ta kendisisin.
Ve o siyah…
Bir başkaydı.

Ve inanıyorum…
Bir gün o siyah bile ışığa döner,
Gece, sabaha kavuşur,
Ve her karanlık düşün ardında
Rengârenk bir umut büyür…

Herkes kırmızının peşinden koşarken,
Ben, siyahın kalbine yürüdüm senin kalbine…
Çünkü orada huzur vardı,
Aşk vardı…
Ve sen vardın.

Bir gün dedim kendime,
Bir gün tüm renkler susacak…
İşte o zaman,
Gecenin içinden doğacak
Siyaha bürünmüş bir kadın sabahı…

Ve ben,
Sana yazdığım her satırda yeniden seveceğim seni…
Çünkü sen,
Bir bambaşka siyahtın.
Ve ben bunu ilk gören adamdım.