Bir bakışın içimde bir çağrı, bir sarsıntı.
Sonsuzluk sanki yalnızca o bakışta var.
Anlamsız zamanların arkasında bir yüz,
Beni terk edişin kadar karanlık,
Huzursuz bir gece ve derin bir yıkım.
Ne kadar sevmiş olsam da,
Ruhumun köşelerinde yankı,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta