Bir ayna var içimde beni takip ediyor
Beni göstermede de usanmadı,durmadı
Seviyorum der gibi bana hitap ediyor
Hiçbir çaresizliği,yüzüme de vurmadı
O boş anlarımın gümüşlü bir mehtabı
Beni bende öğreten hayatın bir kitabı
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




düşsel yolculuklara çıktığımız ayna kimi gün içimizde ki çocuk olur elini uzatır / kimi gün vicdanımızın tellerinde hayatı özümser/ kimi zaman gerçekliğin tüm çıplaklığını yansıtır ama önemli olan o aynaya bakan gözlerin güzelliği değil midir? sorgulatan bu dolu ve derin şiir için teşekkürler Ertuğrul bey...çokk güzeldi..tebrikler...selam,saygı ve sevgilerimle...
aynayı görebilmek...ruhun hayatı duyumsayabilmesi demek... bence çok güzel bir yaklaşım şiirsel...tebrikler Ertuğrul Bey...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta