Bir gün ılık meltem rüzgarlarıyla girdin hayatıma. Ne olduğunu bilmeksizin araladım yüreğimin kapılarını rüzgarlara.
Ben ılık meltem rüzgarlarının sarhoşluğunda, sen ise yüreğim ellerinde, sevda hazırlıkları peşinde;
Gelincik çiçeklerinin tohumlarını serpiştiriyordun yüreğime…
Bende bu sevdanın bir parçasıydım. Emek verip sevgimi katacaktım. Gelincikleri ben büyütüp yeşertecektim dallarında. Yağmur damlaları gibi çisil, çisil yağacaktım gözyaşlarımla toprağın üzerine.
Sevgimi aşılayacaktım damarlarına. Sen ise, sevgimle kök salıp, gökyüzüne doğru uzatacaktın kollarını…
Umursamaz nazlı bir edayla;
Gün geldi yüreğime ektiğin bir avuç gelincik tarlası kırmızıya bezendi. Sevgimle dillendi sevdası dile geldi.
'Aman gelme' dedim, bak geldin işte
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Devamını Oku
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Oldukça duygulu yazmışsınız. Ufak bir üfürmeyle bile yapraklarını hemen kaybettiğini biliyorum gelinciğin. Çocukluğumun ikilisinden biriydi gelincik. Bir diğeri ise onun yanına çok yakışan papatyaydı. Kutlarım sıcak yürekli insan.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta