Bir At Ölür Şiiri - Mesut Ali Yılmaz

Bir at öldü mü,bir at ölür.
Atlar belki ölür
Atlar yeşillikleri göremez
Belki bu ölümü hiç umursamazlar.
Başka bir diyarda belki bir at ölür
Bir at ölür ve bir at yetim kalır.
Bir at ölür ve kuyruklarından
diş fırçası yaparlar.
Bir at ölür,eyeri kalır geriye
Leşi dörtnala koşamaz
Koşamaz mahmuzlayarak önayaklarını
Saçları artık taranamaz.
Bir at ölür,eski bir avrat ölür
Eski bir avrat ölür,silah kalır
Silah kalır,bir at ölür.
Eşekle inatlaşmasaydı hiç,keşke,hiç
Belki biraz,biraz,biraz biraz,belki
Daha çok yaşardı kim bilir
Bir at ölür,leşi uzaklardan kokar
Kişnemeler ölür,otlaklar ölür.
Midilliler küser,sahip küser,yavru küser
kesme şeker küser,küser,küser...
Toynakların ve başın bu kadar,
Başın ve toynakların bu kadar
Bu kadar soylu olsa dahi,
olsa dahi kar etmez,bir at ölür.
Ah,bir at ölür haralar boş kalır
boş kalır yemlik ve ılık su.
Yavru yanar,leş yanar,sahip yanar.
Bir at ölür,bir at ölür
Bİr at ölür,kısraklar yetim kalır
Kısraklar yetim kalır,bir at ölür...