Bir Aşkın Dört Yaşındaki Hâli

Bugün, Asel Lina’m dört yapraklı bir çiçek…
Rüzgârı maviyle boyanmış masal defterimde…
Gözleriyle gülümsüyor gökyüzüne…
Ve ben — babası— eski bir şiirin kıyısında…
Kızımın sesini dinliyorum:
"Babacığım, dünya neden pembe değil hep?"

Ah Asel’im…,
Dünya pembe değilse de…
Senin adınla her sabah bir menekşe uyanıyor içimde…
Asel diyor…
Lina diyor…
Bir kuş kanadına şiir bağlayıp uçuyor…

Bugün dört yaşındasın.
Dört serçe konmuş avuçlarıma, biri senin kalbinden uçmuş…
Dört rüya sızmış yastığından geceme, biri hâlâ gözlerinde…
Ve sen hâlâ gökyüzünü cebine koymak isteyen
Yürüyen minik bir düşsün…
“Babacığım, kar taneleri ne zaman yağacak?” diyorsun…
Ve o an anlıyorum:
Senin dünyanda soğuk bile nazlı bir masal olurmuş…

Ben bazen kırılmış aynalardan topluyorum kendimi…
Kırılganlığım, güzelliğinin diğer adı…
Bazen süt dişi gülüşünde buluyorum mucizeyi…
Ve bil ki, kalbim seninle her yaşında yeniden doğuyor
Lina…
Sen büyüdükçe, ben de çocuk oluyorum biraz daha…

Pastanın mumlarını üflerken,
Dilek tutma kızım.
Çünkü zaten sen, tutulan en güzel dileksin.

Sen zaten
kâinatın en güzel cümlesine
cevap olarak gönderildin…

Bir şiirin kıyısında değilsin artık…
Ömrümün en güzel yerindesin…
İyi ki doğdun, Asel Lina’m....
İyi ki geldin…

Canım Kızım Asel Linam’a…
Dört yaşın kutlu olsun!
İyi ki doğdun, seni çok seviyorum. Babandan.