Bir Anne Doğdu Şiiri - Fatma Kurnaz

Bir ceviz ağacı gördüm,
Dalında üç ceviz.
Nasıl da sarmış yaprağıyla,
Tutmuş kollarıyla,
Cevizler tıpkı bir bebek,
Ağaç dallarıyla pek bir anaç.
Birden buğulandı ceviz ağacı,
Eskilerden bir perde aralandı;
Seni gördüm ANNE!
Kollarında bir bebek,
Yüzünde melek haleti.
O sıcacık küçük dünyamdan ilk ayrılığım,
Avaz avaz ağlıyorum.
Aylardır aşina olduğum bir ses duyuyorum;
İrkiliyorum.
Sökercesine emmeye başlıyorum,
O hayat şerbetini.
Misk gibi bir rayiha,
Doldurdu içimi,
Açtım gözlerimi.
İlk an, ilk buluşma, ilk bakış,
İlk aşkım, ilk tutkum.
Rengi neşe, bakışı coşku,
Kokusu cennet verdi bana.
Şimdi büyüdüm.
O aşkla yoğrulmuş,
Şefkatle örülmüş varlık,
Uçtu artık.
Ait olduğu sonsuzlukta.
Sınırlar dardı ona,
Faniler korkunç.
Baki oldu, yitiverdi.
Bense onunla geçen anların,
Saniyesini saate,saatini günlere,
Günlerini yıllara çevirdim.
Dağıttım hayatıma parça parça.
Onsuzda onunla yaşıyorum,
Onsuz geçen zamanları.
Maziyi şimdiye taşıdım,
Atiye yürüyorum.
Şefkat yüklü kollar,kocaman bir yürek;
Annem,
Hep benimle şimdi.