Bilseydim Şiiri - Sinan Yemişli 2

Bilseydim araf düşecekmiş bahtıma çekilir sularından zamanın dökülürdüm bir neyzenin nefesine.Bilseydim dört duvar dört kılıç kuşanmakmış öyle ağırmış bakması taşıması bir pencere açardım gönlümden gözlerine.Saatimi sisli Mart sabahlarına kurup tren garlarının duvarlarına boyuna şiirler yazardım bilseydim.Bilseydim uykusunda yeni hırpalanmış bir hıçkırık olduğunu mevsimin silerdim takvimlerden kendi el yazımı.Günahım olurdu kelimeler bir şeyi bir şeye bağlar ve ilerlerdim noktaya doğru bilseydim.Bilseydim seher vakitlerinde yaylalara çiy düşerken usul usul gökyüzünde tebessümle onu karşılardım hüsranımın bilindik coşkusuyla.Yağmurlar dolusu kelebek bırakırdım önce havaya sonra suskunluğumun mavi gömleğinin düğmelerini iliklerdim.Bir şiir olur parlardım eteklerinizde bilseydim..!