Bilmezsin Şiiri - Hüseyin Ahmet Sarwari

Güler durur solgun çehresi
Solduğunu fark etmezsin
Yorgun dargın dolaşır
Solduğunu bilmezsin

Kahkahalarla hıçkırır
Ağladığını fark etmezsin
Dertsizin dermanı yok der
Sensiz öldüğünü bilmezsin

Sarhoş sarhoş gezer
Yarası olduğunu fark etmezsin
Bu ne gevşek zahir der
Solduğunu bilmezsin

Göçer yaşamaya mecburdur
Yorulduğunu fark etmezsin
Gözleri nasılda haykırır
Kulak vermeden bilmezsin

Sudan temizdir adamlığı
Güvenmeden fark etmezsin
Paha biçilmez bir siperdir
Sırtın nasırlaşmadan bilmezsin

Gözleri döner dolaşır
Yine aynı yere gelir fark etmezsin
Boydan kısa deyu alay eder
Nasılda bir sırdaş olduğunu bilmezsin

Uzun olmak maharet değil
Eğildiğini fark etmezsin
Zira onlar da gül koklar
Güle ulaşmak için büküldüğünü bilmezsin

Çoğunluk iki yüzlü bir dönektir
Kuyunu kazdığını fark etmezsin
Kuyuyu kazanına mezar etmişiz
Kefensiz yattığını bilmezsin

Kuzgun bakışlarıyla izler
İzlendiğini fark etmezsin
Ah dostum nasılda inler
Dallara baka baka ama oldun bilmezsin

Üzerinde toprak yok
Gömdüğümü fark etmezsin
Kelamlarım kılıçtan keskindir
Kaç kelle aldığını bilmezsin

Ağaç ben olduktan sonra tutunacak dal aramam dersin
Lakin gövdeninde çürük olduğunu fark etmezsin
Camiada amaçsızlık dahi bir amaca tutunmaktayken
Ağacın da toprağa tutunduğunu nasıl bilmezsin

Şafaktan keskin doğar gözleri
Bakınca taşa döndüğünü fark etmezsin
Ah nasılda severdi
Gönlün nasırlaşmadan bilmezsin

Konuşur konuşur anlatmaya
Sesini fark etmezsin
Susar gider uzaklara
Kime küstüğünü bilmezsin

Dalıp giderim uzaklara
Boşlukla bakıştığımı fark etmezsin
Baktığım boşluk seni andırır bana
Bilsen nasılda sensedim bilmezsin

Dalıp yüzerim göğün mavisinde
Boğulduğumu fark etmezsin
Gökler büyük gökler benimdir
Mavilerde ne düşündüğümü bilmezsin

Dalarım sensiz uykulara
Bir düş görmek için dilendiğimi fark etmezsin
Gideli çok, zahirim yok, ruhum pert oldu
Sineye çeke çeke öldüğümü bilmezsin.