Bilemezler Manolya'm Şiiri - Cenk Ulupınar

Kimseler bilmez kahvaltıda sevdiğin ekmeği.
Bayıldığın rengi.
Gizli bir tango hayranı olduğunu.
Uyumadan önceki sessiz yorgunluğunu.
Uğurlu taşını ,sayını ,
şekersiz içtiğin çayını bilmezler.

Bilemezler senin yüreğindeki yaşam coşkusunu.
Aşkın için yapabileceklerini.
Deliliklerini ,ruhundaki delikleri
ve onların nasıl kapanması gerektiğini bilmezler.
Senin, bunları sadece
sevdiceğine öğreteceğini...

İki kadehteki sarhoşluğunu, hoşluğunu .
Çıplak ve yalın dokunu .
Şiir ile öpüştüğünü ,
Şarkılarla seviştiğini .
Bir çakır edayla sızışını,
sana kavuşan uykuyu nasıl sevindirdiğini.
Benim o aralar kıskançlığımı.
Düşlerini döktüğün ve
her sabah öptüğüm
yastığındaki terini.
Omuzumda iz etmiş başının yerini ,
bilemezler.

Bilmezler sevgilim ,
Senin bir intihardan daha çok acıtan zamansız gidişlerini .
Çıkışlarını , inişlerini.
Kızdıklarının ardından savurduğun
kaçamak küfürlerini.
Ve o küfürlerin ,
bir çift dudağa "bu kadar yakışır " olabileceğini, bilemezler.

Üstüne bastığın taşların ,
boynuna taktığın kolyenin ,
tırnaklarındaki ojenin neşesini.
Yolunu beklediğim o sokağın köşesini.
Baktığın , tuttuğun ,
öpüp kokladığın şeylerin kıymetini .
Arzularını , hasretlerini ,
dolunay kasvetlerini.
O manolya kokun ile,
her gece can verip
her sabah can bulmayı
ve bunun ne demek olduğunu, bilemezler.

Melekler, Tanrıların
seni neden yarattığını ,
Tanrılar sendeki büyüyü çözemezler.
Bir sevdalı bakışın arşa değerken ,
gökten zembille indiremezler...
Canımı alsalar, seni öldüremezler...

Sana nasıl bakılır ,
nasıl tapılır
ve bir kahkahana
bin dua nasıl yazılır, bilmezler.
Okuyup ardından aşk ile üflemezler.
Nefesleri yetmez,
ben gibi sevemezler.

Bilmezler sevgilim,
bu dünyanın yalan,
gerçeğin sen olduğunu.
Cennetin, cehennemin,
sende son bulduğunu.
Suyun , ateşin , havanın
sen yoksan acizliğini , yoksunluğunu.
Bilmezler..
Derinliğindeki vurgunu.
Bilemezler Manolya'm..
Seni ben gibi göremez yaban gözler.