Biliyorum Şiiri - Ahmet Mansuri

Biliyorum
Sözlerim üzer bazen insanı
Gün çarşambaya vururken gözlerin açılıyor
Bir gece gün aniden doğuyor.
Beklediğimiz sabahları görüyorsun rüyanda acımasızsa
İstemiyorum deyişin çınlıyor kulaklarında uyanamıyorsun.
Sözlerim üzer bazen insanı kalbi kırar.
Gece çarşambaya uyanırken sen hala beni görüyorsun
Hiç bitmeyen kahkahalarımızı
Denizimizi görüyorsun o bitmeyen geceler içinde evimizi
Aşkını görüyorsun hayatının adamını.
Hayatımın kadınına yazılır bu şiir.
Gözlerinin kahvesinden içiyorum bu gece uykusuzum.
O kadar tatlı ki fotoğraflarında yanakların,
Gözlerimde bir tebessüm ve yaşlar sevgilim
Görüyorum geceyi seni hayallerimizi.
Bitti her şey acı bir hüzün kalan geriye.
Gün merhaba derken evine uyandırırken seni
Açarken gözlerini
Ben gidiyorum bu şehirden.