Bilinmezliğin gölgesinin düştüğü, bu serkeş ayazı günlerimde
Düşlerimin hal hatır göz etmez, ihlale pervasız gelişlerinde
Tası tarağı toplayıp da, bu vefa yoksunu şekilsizlik sıyrıklarımdan
Sorgulanmaya tutuklu hatıraların, dem tuttuğu en alaca gecelerimde
Yokluğunun ateşiyle kavurdum, sensizliğin kalbe yanık gizlerini
Ve ruhum ayırdı bedenimden, sana yangın her bir köşemi
Omuzlarımdan aşağıya, saç gibi savruldu hayatımın tüm yükleri
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Gece gece severek okudum ellerine yüreğine sağlık Aygül şairim
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta