Bilinmez Yarınlar Şiiri - Murat Yakın

Seninle kızılayda oturmuştuk
benim elimde güller vardı, senin duyguların vardı beni yıkıcı
sen elime verdin duygularını bense güllere baktım
kırmızı.
ve sana uzattım aldın vebaktım! insanlar geçiyo kalabalık
bi yanda mendil satan çocuklar bi yanda sakaryada taze
alabalık,
dünyanın hali umrumuzda değil sanki
bu aşk öyle değiştirmiştiki bizi, sancıyan yaralar bile
dona kalmıştı sanki
Seninle kızılayda oturmuştuk bi akşam ankarasında kuşlar görünmesede canlandırıyorum gözümde ben, yakalıyorum birini ayağından
bi mektup var okuyorum aşk, tan bahsediyo yazan
çok güzel bi aşk hikayesinden okuyorum, çok derin bakıyorum sana tam uzandım öpüyorum düşte olduğumu unutmuşum
Akşam güzelliği bitiyo yavaş yavaş kalbimin yarısını bıraktım garson alsın diye
bide gözyaşlarımı bahşiş niyetine
düşler kuruyorum gözümde sana dair mavilerin içinde
şu anda bana o kadar uzaksınki ölsem yetişirmiydin
ve o kadar korkuyorum ki bu dünyadan ayrılmaya
sensizliğin içinde kuşların özgürlüğü kafi gelmiyo bana
bundan sonra benim korkularım
sensizlik
çaresizlik
sebebsizlik.
ve ayrılırken ki o bilinmez tedirginlik