BiLiNMEZ Şiiri - Yorumlar

Vatan ne Türkiye'dir Türklere Türkistan... Vatan müebbet bir ülkedir bizlere Turân

Bu vatan için nasıl ölünmez.Çok güzel satırlar ,okurken hissettiğim duyguları anlatamam size

SAYGIDEĞER ŞAİREM YÜREĞİNİZE VE GÜÇLÜ KALEMİNİZE SAĞLIK.ANTOLOJİ+10TAM PUANŞİİRİNİZE.DAVETİNİZE BU ARA İŞİM UYGUN OLMADIĞINDAN DAVETİNİZE İCABET EDEMEDİM BENİ MAHZUR GÖRÜNÜZ EN YAKIN ZAMANDA GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE SİZİ SAYGI VE SEVGİYLE SELAMLIYORUM ŞAİREM.

Değerli bir şairimiz:'unutmayın ki, şairleri haykırmayan bir millet sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir'diyor.Tabii ki şairlerimiz haykıracaklar milletimizin hislerine duygularına tercüman olacaklar ve seslerini de sadece ülkemiz sınırları içerside değil ülkemizin sınırlarının dışına da duyuracaklardır.Tıpkı Mücella Pakdemir hanım gibi....Tebrikler,başarılar...

Söyleyin ulan hain uşaklar!
Yiyeceğiniz herze midir bu çalımlar?
Hangi mihrakların desteğidir?
Pimi çekilmiş bu afili cesaretiniz?
Kimdir sırtınızı sıvazlayan
Maskeli katil itiniz?


Harika kaleminize gönlünüze sağlık .

Kader midir bu senaryoda
Sipere düşer koçlar, ta ta ta ta!
Toprağa karışır tertemiz kanlar
Kanatlanırlar birbiri ardınca
Ukbalara…

Yaşananları Yaşnmışalrı nede güzel sözlerle Anlatmışınız.Kutlarım Sizi değerli Mücella Pakdemir Hanfendi.Saygılarımla.10+Puan

Sevgili Şair asil TÜRK kadını sizi candan kutluyorum... sevgiler kralkız

Duygulu şiirinizi ve duyarlı yüreğinizi gönülden kutluyorum gönül pınarınız susmasın kelaminiz daim olsun saygılar

tebrikler efendim+10 ant
HACİ TİMURTAŞ 2

BİLİNMEZ YORUMU
Sağlam ve güzel ifadeler.
Güncel olayları işleyen güzel bir şiir. Serbest/çe yazılmış, gümbür gümbür çağlıyor… O coşkunun önüne set çekmek de mümkün değil. Akıp gidiyor, deli Tunca gibi, Meriç gibi. Ama… ama… Vay haline Edirne’m. Göle döndün, ırmaklara yatak oldun, ummanlara mekan oldun. Görünmez köprüler, ağaçlar recim mahkûmları gibi yarı bellerine kadar suya gömülmüş. Şehitliklerin gözyaşları mezar taşlarını yıkar hale gelmiş. Ağlar hepsi kendi haline.
33. şehit aranıyor bilmem kaç on yıldır… Erzincan’da yol geçmez bir tepede bir şehitlik kimsesiz, dua bekler için için sessiz. Birkaç terkedilmiş taş, birkaç tuğlavari kesek, isimsiz şehitlerin isimlerini silenlere ne desek… Eskiden bir birlikmiş birlik, terkedilmiş, yazılmamış taşlarına ve de kayıtlara geçirilmemiş, ne denir buna, bir ilk (mi?) ilk.

Ay ışığının sahte nilüferleri yakamozlar
Sınır çizgisi kırmızı şeritler, dolu omuzlar
Postal seslerinin rap rapı, kılıç şakırtıları
Göğüste heybet nişanesi armaların şıkırtıları

Çelik duvarlar gibi göğüsler dimdik
Korkuyla kim olduklarını bilemedik
Gurur duyduk, öğündük, söz söyletmedik
Gönüllerde sakladık, öğrenmedik, öğretmedik…

Daha mı?
Yazının arkasından dökülen şiirimsi dizeler. Bir anlık hezeyanlar. Madalyonun arka yüzü. Hani derler ya, pencereden bakarız ama burnumuzun ucundaki camı görmeyiz. Göstermediler ki… Görmeyi öğretmediler ki… İstedikleri kadarını öğrendik, duyduk, gördük. Ezberlenenleri, ezberletilenleri haykırdık yıllarca. Haykırmaya da devam edeceğiz galiba. Tek gözümüz kör, dimağımızın yarısı çalınmış.
Şehitlere selam durulur, gözyaşlarına bent vurulur. Şehitlere rahmet; onlarca yıl, artık çözün beyler bir zahmet.
Ölmek şehitlik, yaşamak müşahitlik…
Ölmek kadar yaşamak da kutsaldır.
Kutsallarımıza sahip çıktığımız kadar yaşama da sahip çıkalım…
Diline, gönlüne, o içten, samimi, coşkulu dizelerine sağlık…
Saygılarımla…