Bilemiyorum Şiiri - Hamiye Gül

Öyle bir andı ki,hiç bilmediğim,
Böylesini dünyada hiç görmediğim,
Öyle bir bakış ki sıcacık çocuk gibi,
Masum ve öyle derin samimiydi gözleri.

Nutkum tutuluyor ah konuşamıyorum!
Dolaşıyor dilim damağıma anlamıyorum.
Neydi dalga dalga içime sarılan sahi?
Yüreğime uladığın hissi ben bilemiyorum.

Titriyor ellerim benim,eskisi gibi değil.
Ayaklarım çòzülüyor her kaldırım
Parkesinin taşına şapşal gibi ve
Yerleyeksan küt diye yapışıyorum.

Aklım başımda değil inan o günden beri
Gözlerinin akışından başka göremiyorum.
Korkuyorum kirpiklerime dolanıveren
Bakışa ,söyle ben neyin içine düşüyorum?

İnan inan ben böyle değilim inan ki,
Sen bakma, o gördüğün yüreği kamaşmış,
Şaşırmış,şapşal kadına, o ben değilim.
İnan ki bilmediğim bir bakış çarptı beni.

Adını bilmediğim bir şey bu muamma,
Kalbim çarpıyor sebepsizce bir anda.
Açamıyorum göz kapaklarımı ,mahcubum,
Yüzüne heyecandan bakamıyorum.

Ne olur söyler misin,bana o gün ne oldu?
Güneş mi yaktı yüreğimi o saatte;
Yoksa gözlerime ayın şavkı mı vurdu?
Söyle ne olur betim benzin neden soldu?