Yok işte...
Çaldırdım güllerin renklerini
Küstürdüm bahara kelebekleri
Sen ne kadar istersen iste...
Yok işte...
Dağlar delinmez oldu,
Biz dünün çocuklarıydık...
Dün doğduk,
Gün doğmadan, acılara boğulduk
Düşlerimizi çaldılar
Düşünmeye fırsat vermeden,
Uçurumun kenarında tutunduğum daldın
Hiç ummadığım bir anda kırıldın
Bir sandaldın ortasında denizin
Sana ençok ihtiyacım olduğu anda devrildin
Öylesine zamansız
Ölesiye AMANSIZdı gidişin
Geçmişin prangalarına vurduğumuz yüreklerimiz asla gelecek düşleri kuramayacak…
Karanlığına gömüldüğümüz kışlardan sıyrılıp,
Bir baharın çiçekleri olamayacağız
Biliyorum…
Ama sol yanım sen kokuyor sevgili
Bahar değil… kendi baharlarını yaratan kardelenler misali
Gözlerimi çoraplarımla beraber balkona astım
Yüreğimi hiç okumadığım bir kitabın arasına sıkıştırdım
Onlar zamanla kurur
Ben seni bir şekilde unuturum
Söyle...
Uğruna dağlar delinen sevda
Hani Ferhat'ın nerde...
Karalar bağlamış leyla
Mecnun aç susuz çölde
Söyle bana....
Ben dünlerde sevdim seni..
Oysa sen yarınlardaymışsın
Yarını beklıyorum şimdi
Ama sen yarın yine yarınlarda olacaksın..
çocuk yüreğime yeniliyorum,
her gece çıkınımı hayalinle doldurup düşler ülkesinin yolunu tutuyorum
Yıldızlar kaydıraklardan kayıyor bir vakit elimde senli dilekler, peşlerinden koşuyorum
Yıldızlarla karıştırıyorum gözlerini Bazen Sirius’a benzetiyorum. Şimal oluyor en karanlık deminde gecenin,
Hic uçsuz bucaksız gökyüzüne bakıp sığdırmaya calistinmi o koca maviliğe özlemlerini...
Ben denedim olmadı sığdıramadım bir türlü sana olan özlemimi...
Sen yanımda yokken zaman duruyordu adeta...
Akreple yelkovan ayaklarına pranga vurulmuşçasına yürümeye üşeniyorlardı.
Ve ben o yalnızlığa mahkum üşengeç saatlerde yalnızca seni düşünüyordum..
geceleri yıldızları izliyordum
Ne kanun halden anlar
Nede binlere mekan olmus su dort duvar
Bir sen anlardin beni
Birde ozgurlugun simgesi ruzgar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!