gün kan ağladı
toprak kana doydu
sonra hüzün yeşerdi
kınalı elin
toprağa düştüğü yerde
Delice olsada
Yok olmak
Ve tekrar yok olmak istiyorum
Sonsuz karanlıkta kaybolan
Bir ışık demeti gibi
İz bırakmadan
Gözyaşlarım yağmurla öpüşüp,
Umudumla sevişirken,
Yağlı urganı hissettim boynumda.
Ansızın girmişti ölüm,
Demir kapılı rüya bahçeme.
Sonra düşlerimi,
Sen Geceydin
(bu şiirin tamamını okumak için resimli şiir bölümüne bakınız)
Öyle bvir yaşam yüşününki:
Cudi'nin eteklerinde esen
Ilık bir yel uğultusu kadar özgür
Munzue çayında yıkanmışçasına
Ak ve günahsız olsun
Ve öyle bir yaşam düşünün ki
Kaçamak uykularla yaşadım
İt seslerinin,
Beynimi tırmalayıp,
Dişlerini etime geçirdiği,
Hain karanlık gecelerde.
Sonra şeytanla barışık yaşayıp,
Uğruna vuruşacağım sevdam varken
Ben, suspus olmuş
Bir köşede yargılıyordum, yüreğimi
Bedenimi hırpalayarak asice.
Adına yasak dediler çünkü
Hiçe saydılar, yok saydılar
Şehirler çaresizliğimdi.
Sanki bir sürgündüm.
Renkli ışıklarıyla, sahte tebessümlü,
Beton yığınlı bu şehirde
Oysa olmak vardı şimdi
Memleketimin dağlarında.
Tükenmişim aykarası gecelerde
Dudaklarım çorak toprak rengi
Hüzün ağlaşır çimen gözlerim
Ve divaneyim
Asiyim tanrıma
Bırakırsın Ardında Özgürlüğü,
Tamara'nın Hiç Büyümemiş Çocuksu Gülüşlerinde,
Avşin'in Yitik Çocukluğundan Kalma,
Elinden Hiç Düşürmediği Gavan Sopasına Olan Aşiyanında
Vede Gözlerinin Yeşilinde.
Zaman'ın Zamana Karşı Yitirmiş Parçasına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!