Benim Yalnızlığım bir ada yalnızlığıdır
Yedi kıtadan ayrı olarak
Yarım adaların iki yüzlülüğü
Ve bütünden ayrılmayan tüm anakaralarda
Emzikli birer bebek olan memleketlerin aksine
Bir ada yalnızlığıdır yapa yalnız
Şimdi birkaç yıldız ışığıyız
Bulut uçlarında
Belli belirsiz gözüken
Yarın belki kayacağız
Bir daha göremeyeceksiniz bizi
Ama biz varız
Şimdi sensiz
Kavrulmuş toprak üstü alışkanlıklarımı
Hatirlatmiyor artık hayalin
Sen aramıza koyarken sıra dağları
Ufkun güneşe doyduğu o yaz arifesinde
Kıran gibi düştün
Belki de cennet
Bir sonuç değildir
Ölümle başlayan
Belki sonsuz da değildir
Ucu buçağı olmayan
Bekli sadece bir andadır
Ahmak olduğunu anlamak
Ne acı
Ne düşündürücü ve
Ne üzücü
Bunu bilerek yaşamak
Daha kolay ama
Sen sebepsiz bir gülümsemesin
Elmacık kemiklerimde
Dudaklarının izi kaybolmadan yanaklarımdan
Uyumalıyım
Düşümde de sevmeliyim seni
Ne beyaz kadar temizim
Ne de siyah olacak kadar günahkar
Bekle beni mavi gökyüzü
Seni kapatmaya geliyorum
Kusandim gri bulutlarimi
Sarsorleri dolu hepsinin
Bir nokta iken
Bir ömür oldun
Bir hikaye oldun
Çok bilinmesen de
Çok önemliydin
Kıymetini bil kendinin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!