Bilal Cücük Şiirleri - Şair Bilal Cücük

İntihara sürükleniyorum,
Yavaş yavaş.
Acı hissetmek istiyorum,
Çünkü şimdilerde hiçbir şey hissetmiyorum.
Öfke, kin ve de nefret, hiçbir şey hissetmemeye iten
Hisli duygularım bunlar.

Gülüşlerimi anlaman için birkaç gözyaşını isterim.
Yanındakinin değerini anlamak için,
Ondan bir süre uzaklaşmış olman gerekmez mi?
Hiç kaybetmemiş biri,
Kazanmanın hazzına varabilir mi sanki?
Kaybetmekten değil,

İhtimaller denizinde boğulmaktayım,
Yüzmeyi bilmiyorum.
Çırpınmak da gelmiyor içimden.
Soğuk bir zeminde uyuyakalmış gibi tatlı bir uykudayım,
Ama yavaş yavaş ölüyorum.
Kendimi sabırlı diye zannederdim,

Niye?
Karıncaya bile zararım dokunmadı benim.
Bir an olsun kötülük düşünmedim.
Neden uçmuyor inci?
Neden?
İyi olan iyilik değil miydi?

Güneş bugün de battı, hakeza dün olduğu gibi.
Şimdiye kadar doğmadı güneş battığı yerden.
Unutma, sevilmediğin yerde sevgiyi bekleyemezsin.
Belki beklemek hakkındır ama bu beyhude bir çabandır.

Güneş bugün de battı, yarına doğabilmek için.

Gece ne kadar uzun olursa olsun,
Sabahında güneş doğacaksa şayet,
Beklerim ben seni,
Gün ağarana dek.

Gün doğmayacaksa,

Ağaç yapraklarını dökmek istemiyordu.
Ona bile zor gelmişti ayrılık.
Hiç solmayacak gibi yemyeşil yaprakları,
Sararıp soldu ve bu bir sonun başlangıcı oldu.

Gün geçtikçe birer birer döküldü yapraklar.

Ve bir bayram sabahı,
Uyanmak için can atmak gerek iken,
Ben bir an önce bitsin diye uyanmak istemedim.
Gözlerimi kapattım sensiz geçen her güne.

Sen yoksan neye yarar, ha bugün bayram ha yarın?

Öyle sessiz geldin ki, geldiğini görmedim.
Öylesine çığlık atarak gittin ki, sesimi duyuramadım.
Çok şey anlatacaktım.
Keşke duysaydın “Gitme, ne olursun gitme” deyişlerimi.
Bir dönüp baksaydın arkana son bir kez,
Bakışların belki bir son olurdu.

Sabahın ilk saatlerinde güneş ışınlarının birazını benim penceremden içeriye gönderirken,
Adeta “Kalk, bugün dünden daha güzel olacak” diyor.
Bir anlık inanıyor, ta ki akşam saatlerinde habersiz benden uzaklaşana dek.
Oysa dünü unutacak, bugüne bir başka gözle bakacaktım sanki.
Beni kandırmayan bir güneş vardı, o da yaptı yapacağını.
Yaşamdan soğudum tüm benliğimle.