Bikem Kıran Şiirleri - Şair Bikem Kıran

Ben şimdi okunmamış bir mektup gibi,
Katlayıp maziyi kenara koydum.

Koyu, kopkoyu bakardın
Bilmezdim, hangi yöne akardın
Öyle meçhulden

Seni sevdim
Güneşe döndü yüzüm
Şırıl şırıl aktı çeşmeden sular

Toprak bereketlendi
Boy verdi tohum

İnanmalıydık büyüsüne çarpışmaların
Böyle mümkündü iki ayrı düş, tek bir yastıkta
Benim üstü örtük ürkekliğimi
Giderayak ellerinden yakalıyordun

Sende bir gökyüzü
Sende bir mavi
Sende bir umut bulmuştum

Cümle kuşlar toplaşırdı aydınlığında
Şakırdı dile gelmemiş o nameleri

Odalar
Sessiz, kırılgan, uslu
Ser verip sır vermemiş yıllarca duvarları

İçinde ne çok ağlamak saklı, kim bilir
Ne çok düş kırılmış, yerlere düşe düşe

Uzayıp giden bir çığlık gibi
Düşerken boylu boyunca kollarından zamanın
Kapatmışım gözlerimi, son kez görebilmek için
O masmavi göğün altında, aynı ürkek rüyayı

Beni rüzgâra koyma !
-Yönümü sana çevir-
Bırak da kök salayım.

Benim içimdeki dallar
Senin içindeki dallara eğildi

İki uzak ağaçtık, kendi göğüne uzayan
Yine de selâmladık birbirimizi
Usul, tanıdık bir tebessümle

Sen
Çok güzeldin
Olduğun gibi
Sere serpe
Öylece