Bibexşîne!
soğuk ve yalnızlık kıskandıran bir şehrin köhne bir barakasından
sentetik zamanlara tuz doğrayan çocuklar biliyorum bu şehirde
hepsinin bir diğerinden daha büyük umutları olan.
acılarını sahiplenmiş
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Zamansız mevsimlerin kuraklığını yaşıyorlar çorak bedenlerinde,
Bir yanları çeyrek ekmek arası çöp torbası,
bir yanları masum ceylani kelebek ömrü,
bir yanları hep anarşist kokulu.
Ve bir yanları; isimsiz, adressiz mezarlarda saklı...
Şair...Şiir...Yürekli...Feridun; Yaşamın ta kendisi...
SONUNU,
AHMED ARİFE GÖNDERME İLE BAĞLAMAN ŞİİRE YAKIŞMIŞ...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta