Çayımdan acı bir yudum alıyorum
Ama yutkunamıyorum
Nedenini sen daha iyi bilirsin
Beni terk ediyorsun ya
Beni yakıyorsun ya tamam
Ama ben seni seviyorum
Ararım seni karış karış her yerde
Samsun'da, Urfa'da, Adana'da
Bölgenin her toprağında
Ararım seni daima.
Sensiz olamadığımdan ararım
Gözler, kalbin aynasıdır gözler
Ama anlayan için dışa vurur ya kalptekini
Parladığı gibi sönmesini de bilir gözler
Yorgun, halsiz, hasta gözler
Bir değil bin ton daha ağır sözler
İşte bu gözler
Ah, o damla damla akan gözyaşların
Her bir damlası yüreğime saplanan ok gibidir
Sana kızgın değilim kırgın da değilim
Sadece biraz hüzünlüyüm biraz da divaneyim
Hala seni seviyorum
Ama bana acı veriyor ağlaman
Karı severim çünkü hava gri ile boyanmış gibidir
Çatı pürüssüz beyaz misalidir
Ama ben çıkamadım
Bir adım bile atamadım
Peki neden?
Hasta mıyım hayır
Eski dostlar insanlar neredeydi
Tatlı sohbetler şen kahkahalar neredeydi
Bir gülüş, heyecan, aşk
Güzelim hayatım neredeydi
Bir balina karadaydı onun temiz denizi neredeydi
Biz bu hayata geldik ve gözümüzü açtık
Herkes gibi bizde ağladık
Aslında gerçek acıyla o zaman tanıştık
Ama anlamadık acıların başlangıcı olduğunu
Hayat acılarla dolu kör bir ateş kuyusudur
Biz çıktıkça daha fazlası gelir ve kuyudan asla çıkamazsın
Sen sanıyorsun ki rüzgar basınç farkı
Hayır sen gidince yazdan geriye kalan bir esinti sadece
Yazım kış oldu
Rüzgar çarpıyor üstüme ve yüreğimi ağrıtıyor
Bir daha güneş açmıyor
Ağlıyorum estikçe
Yağmurlu günün öğleninde
Giderdim yol üzerinde
Birden bir çocuk gördüm
Elinde şemsiye
Sopa gibi çeviriyordu
Bir şeyden korkmuştu
Her yerde, yollarda, sokaklarda sen vardın
Aklımda sen vardın
Tanıştığımızda sen vardın
Güldüm, çünkü sen vardın
Herkes gitti sen kaldın
Sanki hiç gitmeyecekmişsin gibi hep yanımdaydın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!