Beyoğlu’nun,
Bilmem hangi işhanı nın merdiven altı çay ocağında,
Buruşmuş kese kâğıdı misali
Elleri ayakları kir pas içinde, sisli hatıralar;
Uzun tırnakları ile sımsıkı tuttukları sıcacık demli çay bile
Bir teselli vermiyorlar.
Yarınlarını kaybetmiş yaşlı bayanın,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta