05.12.1979 / İstanbul
Bir adım var içimde, atılmıyor.
Geri dönmek değil bu,
yalnızca yürümeyi geciktiren bir kalp hâli.
Seviyorum desem eksik,
sevmiyorum desem yalan.
İki kelime arasında asılı kaldım,
Ne sesim var, ne susuşum tam.
Zaman ilerliyor,
benim içimde bir an duruyor.
Ne sana geliyorum,
Ne kendime dönebiliyorum.
Araf dedikleri yer
ateşle cennet arası değil,
Kalple akıl arasındaki
ince, yorgun çizgi.
Bir yanım bekle diyor,
öteki yanım artık kalma.
Ben ise ikisinin ortasında
ne karar edebiliyorum,
ne vazgeçebiliyorum.
Belki bu hâl de geçer,
belki insan böyle öğrenir.
Ama şunu biliyorum:
en çok arafta
insan kendini dinler.
Kayıt Tarihi : 31.12.2025 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!