her insan kendi ışığını açabilecek dokunuşu içinde taşır,
parmakların gitmediği butonların kalbe asılmasına gerek olmaz....
mutlu sonların getirdiği mendilleri tutamayanlar,
siyah beyaz aşkların yapraklarının renklerini bilemezler...
sonunda küfretti hücrelerimde,
yüreğim daldı derin okyanusların sesine,
iç yumuşaklığını kaybetmiş sevdaların kırılmaz taşlarına...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta