Beyaz Kanatlı Ferişte Şiiri - Harun Ertaş

Kara bir ölüm bastı köyümüzü
Ne şafak ne karanlık sömürüyor bizi
Ben bu halde bile seni düşünüyor,
Sen kimlere beni kötülüyorsun

İnsanın en bariz mülkü canıdır
Benimde sen karşılıksız tanımıdır
İsmin hemen alıyor canımın yerini
Sokağımın hemen köşe yanıdır

Sen benim cennetimdesin
Beyaz kanatlı feriştemsin
Soğuk bir rüzgar esti böyle
Sonra görürdü seni benden

Bir gün bana düşman olursan
Ben de karşımda olacağım
Sen benim bir diğer yarımsın
Diğerine hiç gerek duymam

Fırtınalar, kasırgalar kopsun
Dalgalar boyları aşsın
Sen hala patikadan bir yolsun
Yürüdüğün yerden çiçekler açmış