Beyaz kan Şiiri - Sedat Yaşar 2

BEYAZ KAN

Yıkılmış bir kent gibiyim, duvarlarımda kurşun izleri, caddelerimde sessizlik, ruhumda yarım kalan haykırışlar.
Yüzümde aşk, gözümde isyan… Bir yanım savaşla yanıyor, öte yanda barış usulca fısıldıyor: “Artık bırak...”

Sırtımda ağır yük, elimde barut kokan demir... Hayallerimi kendi ellerimle gömdüm toprağa.
Bir gün adalet için, bir gün özgürlük için yürüdüm... Ama elimde sadece bir silah vardı; sesim dağların yankısında kayboldu.

Gök ağladığında, ateş susmak ister; su gibi olmak... Toprağa basan ayaklarım kardelene nefes verir gizlice.
Ana özlemi çöktü yüreğime; can, titrek dudakta bir dua. Türküyle yazdığım bu dağlar, şahine dost, ceylana arkadaş etti beni.

Umut ektiğim kaya yeşerdi dün—fidan oldu. Ağaran saçlarımın gölgesinde sevdam, demir kafeste çırpınan kuş değil artık.
Yanımda bir dost düştü, barışa bir adım kala. Konuşmadı ama duruşuyla anlattı; gözleri hâlâ gökyüzünü arıyordu.

Kurşunlar sarardı, savaş uzaklaştı. O an anladım: kazanılan savaş bazen bir candır kaybedilen.
Bir yanda ben, bir yanda yaralı vadi—susmuş bir halkın kalbi. Vadide beni bekleyen, soğuk şelalenin suyu gibi, bir pişmanlık kadar derin, bir umut gibi sessiz çağırıyor.

Bedenim bana ait, yüreğim bu dağlara… Ama içimde bir şey artık silaha değil, sesin sıcaklığına dönmek istiyor.
Kırık bir aynada paramparça öfkem sessizce dağılır yüzümde, yandıkça erir buz gibi.

Son kez baktım yüce dağlara; asi, görkemli, sessiz... Bulutlarda ateş dansı, kayalarla saklambaç, kış ve bahar, tek mevsim.
Dedim ya, ektiğim umutlar filiz verdi. Bir yanda bedenim, bir yanda barışa yürüyen yüreğim.

Şahin bakışlarım hâlâ keskin, ama artık karartmıyor hayallerimi. O karanlık geçmiş şimdi yalnızca bir gölge.
Barış, bir annenin sabah kapıyı açması gibi, çocuğunun nefesiyle uyanmak gibi... Sessizlik değil; güven içinde bir ses duymak artık.

Yürümek istiyorum toprağa çıplak ayakla, bir silah değil, gri güvercin elimde.
Bu dağlar değil, içimdeki duvarlar bırakıyor beni artık.
Çünkü barış — kırık kanatlarımda yeniden doğan sabah...
Sedat Yaşar