Beyaz Güvercin Şiiri - Hasan Sabah

Yüzünün gölgesi
Ağlıyor duvarda,
Sarsılıyor bedenin
Düşen her yağmurla.
Beyaz bir güvercin
Getiriyor sevdanın haberini,
Ve ölüyor ansızın.
Dudaklarında kelimeler kuruyor,
Koşuyorsun, koşuyorsun
Bir damla umut
Yok!
Güvercin ellerinde
Soğuyor,
Gömüyorsun,
Sevdanla birlikte
Islak toprağa.
Kamburu çıkmış
Dünlerin,
Koluna yaslanılmış,
Yarınların.
Neden korkuyorsun,
Yağmura karşı
Ağlamaktan
Neden?
Körelmiş yürekler
Anlayamaz seni,
Issız sonsuzluklara
Terk ederler
Sonun,
Yalnızlık.