Beyaz Gömlek Şiiri - Fatih Keleş

Pembe Panjurlu Bir Evimiz Vardı Hayallerimde
Çiçekler Açmıştı Bahar Yaşıyordu Bahçesinde
Özgürlük Kaybolmuş Dalına Konmuş Bir Fidanın
Bakışların Kayboldu Bir Serçenin Gözlerinde
Seven Kalbimin Sevilen Esiriydin Sonsuzlukta
Bağlamak İsterdim Parmaklarımızı Kırmızı Kurdeleyle
Bir Beyaz Gelinliğin Tutkusuydun Sen İçimde
Belki Ümit Belki Gerçek Belki De Bir Avuntu Ulaşabilmek
Kuru Bir Yaprak Düştü Gönlüme
Bir Rüzgar Uçuyordu Savuruyordu Beni
Tutunmak İstedim Bir Pırlantanın Tenine
Gözlerimi Kapattım Karanlıktan Kurtulmak İçin
Yine Bir Karanlık Yatıyordu Düşündüğüm Her Şeyde
Bir Kara Bulut Doğdu Ufuktan
Bir Gölge Düştü Yüzümdeki Nurlara
Bir Sel Düştü Göz Yaşlarım Kayboldu Damlasında
Bir Mendil Serdim Kirpiklerime
Ellerimi Örttüm Bir Şemsiye Gibi Başıma
Islandım Sırılsıklam Oldum Sevmişim Delilercesine
Çok Üşüyordum Bir Beyaz Gömlek Giydirdiler Bana
Ellerimi Bağladılar Arkadan
Bir Sirenin Eşliğinde Götürdüler Beni
Bir Şarkı Mırıldanıyordu Yollar
Beyaz Bir Yatağa Bağladılar Özgürlüğü Soluyan Bedenimi
Prangalar Vurdular Koşmaktan Hiç Bıkmayacak Ayaklarıma
Kilit Vuramadılar Dilime Haykırdım Çığlıklarımda Kayboldu İsmin
Bir Şırınganın İçinde Vurdular Seni Damarlarıma
Sıcaklığını Hissettim Kanımda Sızlayan Her Acıda
Hayalin Coştu Sarıldı Buz Gibi Yorgunluğuma
Beni Benden Götürüyordu Bir Tuhaf Korku
Anlam Veremiyordum Bu Parmaklıklı Dünyaya
Sızmışım İçtiğim Bir Kaç Kadeh Yorgunlukta
Kabuslar Davetsiz Misafir Her Şey Gerçek Gibi Rüyamda
Kaçtıklarım Ardım Sıra Ulaşmak İstediğim Her Şey Uzakta
Ayıldım Bir Kurşun Gibi Attım Kendimi Pencere Kenarına
Bir Düşünen Adam Vardı Taş Kalpli Bir Betonda
Sanki Bütün Dertleri Kucaklamış Baş Ucunda
Seni Ararken Seni Beklerken Gözlerim
Çam Ağaçlarının Mis Gibi Kokusu Bulandırdı Midemi
Gözlerim Dolmaya Başladı Kaya Gibi Ettim Yumruklarımı
Parça Parça Ettim Birikmiş Bütün İlk Umutlarımı
Delice Sevmenin Karşılığı Mı Bu
Ey Deli Gönlüm Beni De Deli Mi Ettin Sonunda
Mutluluk Hayal Gücü Gerçeğe Sırt Dönen Yalancı Yalnızca
13/02/2003