Besni Kalesi Şiiri - Süleyman Arslan Besni

Unutulmuş bir kale var güneydoğuda
Bu kale besni kalesi kalmış kuytuda
Ne arayan var ne soran ne onu bilen
Seni ancak sen bilirsin besni kalesi

Bir tarihçi çıksa seni arasa
Tarihi karıştırsa adını bulsa
Bu kale tarihi kaledir dese
Mutlu olurmusun besni kalesi

Dilerim araştırmacılar senide bulsun
Böyle bir kalenin varlğını bilsin
İpek yolundan çok turistler gelsin
Seni tanısınlar besni kalesi

Çözülsün kısmetin açılsın bahtın
Çevrene yabancı insanlar dolsun
Senin o ağlayan gözlerin gülsün
Yalnızlığın bitsin besni kalesi

Belki binlerce yıl hep dimdik durdun
Kim bilir kaç kralın tahtını korudun
Gelen düşmanlara oklar savurdun
Bunları hatırlarmısın besni kalesi

Bir kapın var derler köprü altında
Mancınık dimdik durur alın çatında
Kim bilir neler saklı zemin katında
Sırrın çözülmüyor besni kalesi

Bir zamanlar önün arkan şehirdi
Sağın solun dere idi derindi
Yazın sıcak Kışları çok serindi
Şimdi her yanın boş besni kalesi

Güllük tepesini almışsın sağına
Sülüklü deresi de yatmış soluna
Hep bakar durursun ipek yoluna
Kimleri beklersin besni kalesi

Sanırım sen fi tarihinde kalmışsın
Hayata küsmüşsün mutsuz olmuşsun
Devirler yaşayıp bize gelmişsin
Bizden sana hayır varmı besni kalesi

Güneş yakmış taşlarını karartmış
Tependeki otları sarartmış
Karlar yağmış yağmur seni bunaltmış
Hele biraz daha sabret besni kalesi