Beşiktaş’tan Eminönü’ne yürüyüş

Eminönü’ndeyim
Düşünmek için yalnız gezmek
Nereye gittiğimi bilmeyen ayaklarımın
Gittiği yöne yolculuk
Belki biriyle tanışırım kimbilir
Benim gibi kaç kişi var bu kentte
Milyonlarca insan
Sadece bir kaçı tanıdık
Gerisi kaderimi oluşturabilir listemdeki
Çoğunluklar
Sahil fenerinin önündeyim
ve biri gitarını alıp geceye
Serenat yaparken
Karşısına oturup
Hiç tanımama rağmen konuşuyorum
İlk kelimem
“Çalman gerek
Bu kadar gölgenin arasından
Sıyrılman için
Çalman gerek”
Uzun bir şarkıyı söylerken onunla
Önemli değildi sözler
Adlar
Yorgunluklar
Onu hala tanımıyorum
Ayrılıyorum fenerden
Sultanahmet’e doğru yürüyorum
Yol üstünde çiçekçi bir çingene
Olmasada kimse yanımda
Çiçek satmak istiyor
Alıp çiçeği sahildeki
Kayalara oturup
yapraklarını atıyorum
Teker teker denize
Her bir yaprak bir sevgili
Deniz sevgilerimle doldu
Hiç birini unutmadım
Sanırım varamıyorum istediğim yere
benliğime
geriye dönmeliyim..
varolduğum yere