Beş Para Etmiyordu Güzelliğin

Aşkını yaşamak bana duyguların en güzeliydi;
Değil yaşamak,yazmayı bile bana çok gördün.

Seni hissetmek yüreğime dolanan en özeliydi,
Değil hissetmek söylemeyi de bana çok gördün.

Asılı kaldı kalbimin penceresinde geçmiş zaman;
Zamanı degil,hatıralarımı bile bana çok gördün.

Tutulmuştu benim gönlüm apansız bir fırtınaya,
Fırtınayı değil,mevsimleri sen bana çok gördün.

Hep bulamadığın,tutunamadığın aşkları konuştun;
Tacı zümrüt dilberi kalbindeki tahtına çok gördün.

Hak etmeyeceksin,görmedikçe burnunun ucunu,
Hakkımca kendime sakladığımı bana çok gördün.

Olmasın ahir ömründe tek bir dilemma,niyetin,
Bir ceylan kara gözlüye sevmeyi sen çok gördün.

Bulma tesellli,düş ateşlerin içine yansın yüreĝin;
Bir çatal kirpik, dağlar maralına yangını çok gördün.

Olmasın hayatımda aşk nedir,nasıldır, bilmeyeni,
Yanmıyor artık göğsümde tutuşturduğun alevin.

Yandı yangın,kor oldu,külllere döndü savurdum,
Ben aşka gelmiştim beş para etmiyordu güzelliğin.