Bitmez sevdanın adıdır bayrak,
Bu kalp, vatan için atar ancak.
Uğruna ölünür ise toprak,
Vatandır! Bunu ne bilsin alçak.
Ne kadar acı sana yakın olmak,
Aşkının kor ateşi ile yanmak,
Eriyip kaybolmak bakışlarında,
Dokunamamak sımsıcak tenine,
Acı, çok acı sevgilim diyememek.
Bugün sevgililer günü imiş!
Sevgiye bir gün yeter kim demiş?
Sev de gör, gün anlamadan biter!
Sevgiye bir ömür nasıl yeter?
Kim ne söylemiş ise söylemiş!
Sen gittin ya, bomboş kaldı sahiller,
Deniz bile suskun coşmuyor dalgalar,
Artık kanat süzmüyor o arsız martılar,
Terk edip gittiler çoktan hırsız kargalar.
Sen gittin ya, kaderine küsmüş gibi,
Bir gün duyarsan öldüğümü,
Vurulup bir kahpe kurşun ile
Sen ağlama yar!
Bil ki ruhum Tanrı dağlarında,
Gezinir her Dolunay’da.
Ağlıyordu adam hıçkırıklara boğulurken,
Belli ki birini kaybetmişti can-ı canandan.
Dokundum omzuna, sordum öylesine usulden;
Kimdi o seni böylesi naçar terk edip giden?
Yüzüme baktı, sesi titriyordu konuşurken,
Acı bir cevaptı aslında herkesçe bilinen,
Bakmayın! Şimdi sessiz duruşuma.
Karabağ’da dilimi kopardılar,
Kerkük’te yüreğimi dağladılar,
Urimçi’de parça parça doğradılar.
Bendim Tanrı Dağı’ndan kopan,
Çin sarayını basan,
Yavuzca bir duruştu bizimkisi;
Bozkurtça bir haykırış ki;
Arşı alayı titrettik çoğu zaman.
Kanımızdı yağmur gibi,
Şüheda topraklarını sulayan.
Bir tek ölümdü bizi çaresiz kılan.
Şiirlerimi çaldılar acımasız soyguncular,
Kanatlarımdı onlar benim.
Onlarla uçardım gök kubbede özgürce,
Mutluluğumdu rengârenk hayalimce.
Gören gözüm, seven yüreğim, dilimdi.
Her şeyim benim şiirimdi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!