Saat ya dört ya buçuktu...
Sen başladın anlatmaya,
en azından dudaklarından öyle okunuyordu,
düşünceler sağır ettiği için
tam duyamadım ama
sanırım öyleydi
Bak bu benim,
bu da annem.
Belki de ilk fotoğrafımız, bak;
Almış beni göğsüne acemi anne,
acemi diyorum, ya ne?
kaç günlüğüm ki daha elinde?
Bir battaniyede
ne çok hikaye vardır aslında;
Ne sevgililer,ne aşıklar
gülerek oynaşırlar
karanlık battaniye altında,
Ben aslında hala küçük bir çocuğum,
Annem hala üstümü örtüyor,
Siyah beyaz resimlerde, gülen bir çocuk yüzüyüm hala,
KIsacık pantalonumu kirletmişim bir hevesle,
Babamı özlüyorum hala belki gelmez eve diye,
Annem kızıyor hala bana, azar yiyiyorum,
Bütün gün seni özlerken,
şu kavuran yaz güneşinde
kuruyan dudaklarımı
ıslatmak için içtiğim suları
gece gözyaşı olarak döküyorum.
Sonra ateşler içinde yanan bir hastanın
Bir gün olur da
ayrılırsak eğer,
evim hem kokundan
hem de yakacağım
binlerce fotoğrafından
mahrum kalır diye
En yakın bulduğum yer huzura,
Mendireğin en ucu,
Hatta en önüydü,
Girilmesi yasak kısım
Benim için onlarca kaya vardı,
Başımı arkaya atıp gözlerimi kapadığımda
suratımda oluşan gülücükleri
tekrar bulmayı kafama koyarak gittim
çocukluğumun geçtiği parktaki salıncağa.
Hatıralarımda hep sallanırken
yüzümü okşayan rüzgar
Bugün rüyalarıma seni görebilmek için dalıyorum,
Yüzümde hafif tebessüm ve dudaklarımda keşkelerle,
Kendimi hayalinle oyalarken,
Her saniyemde benim olman için dua ediyorum.
Aslında yok, uzak değilim inci yüzüne,
Birgün gelecek
ve konuşacağım.
Sözlerim bin kurşun kadar ağır,
yüreğim sevgine sağır olacak.
Basarken dilimin tetiğine,
hem bendeki seni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!