Benliğim Şiiri - Şahin Yenilmez

Gün gelir son ümitlerin de tükenir
Bağrına taş bağlarsın
Ve hiç durmadan akan bir intikam nehrine atarsın
Bakarsın hep gökyüzüne
Güneşin sana güldüğünü zannedersin
Sonra karanlık çöker
Yıldızlar ve gökyüzü ortaya çıkar
Sen hep düşünürsün
Sonra bir ara yıldızlarla konuşmaya başlarsın
Ve bir anda tükendiğini hissedersin
Ve öyle bir andır ki o
Ne sen kurtulmak istersin
Nede kurtulabilirsin
Son ümitlerin tükenmeden önce
Kendine söz verirsin
Hep olduğum gibi göründüm
Bundan sonra nasıl olacağım umurumda değil
Ama kazandığım daha doğrusu kaybetmediğim tek şey benliğim oldu
Ve bağırırsın, haykırırsın gökyüzüne
“Pişman değilim”.