Benim Yeter Şiiri - Yunus Akkale

Bu yerden göçersen garip sefili
Mezarda bir gece kal benim yeter
Her zaman öksüz, yetimin kefili
Misafir ol bir gün gel benim yeter

Yardım eyle acı düşkün aciz e
Rahatsız etme yeltenme tacize
Herkes toprak oldu gün olur bize
Hazır ol o güne sal benim yeter

Yalandan çekinir, yersiz korkusu
Örtmekle kapanmaz leşin kokusu
Yalanın doğruya uymaz dokusu
Tutunacak tek bir dal benim yeter

Dikenler kaplarda bostan tarlası
Yazlıklar şenlenir, harap kışlası
Önce kendini bil sonra başkası
Dikende açar, gül benim yeter

Gün ikindi zevalde, vakit akşam
Gelenler ağam olur, giden paşam
Derman kalmaz dizde yüceden aşsam
Yürür ayak, tutar el benim yeter

Elinden gelse savaş açar ulusa
Yüce dağ başında bir kurt ulusa
Firavun’a karşı nasıl durdu Musa
Allah için yürü, yol benim yeter

Elbette savun her haklı kuralı
Neden suçlu olsun çölde abdalı
Yabandan gelen dış kapı mandalı
Olsun Allah’a tek, kul bana yeter

Öyle düşün kurtarır zevahiri
Belli olmuyor kaderde ahiri
Ölüler değerli, perişan diri
Kuru toprak şükür, çul benim yeter

Müşterek hayatı ortak koloni
Uzaktan yön verir yönetir cani
Durma karıştır orta yerde toni
Allah’a duada dil benim yeter

Bölmek isterler bizi kırk bir parça
Sefalet diz boyu yırtıldı paça
Öyle kaçar, kurşun yetişmez kıça
Müslüman da birlik, bil benim yeter

21 Ağustos 2007 Kahramanmaraş