Benim Saatim Şiiri - Nebih Nafile

masamın başındayım belki şiir yazacağım birazdan kaynatacağım kahveyi düşlerken belki kalemi bırakıp ellerimi birleştireceğim ensemde belki de müziğin ritminde yüreğim dansa katılacak belki birazdan fırtına kopacak belki de balkona çıkıp Antakya’nın aydınlığını izleyeceğim evet evet evet bu benim saatim yirmi dördü biraz geçmiş incilerimi dizme zamanım mısralar aşağıya doğru çoğalırken şiirimin adı da ortaya çıkacak belki şiir yazacaktım ya ellerimi de birleştirecektim ensemde ya yüreğimin dansı fırtına, masamın başına geçtiğimde kopmuştu zaten bir kahve zamanıdır şimdi ve balkonumdan Antakya’nın aydınlığı…