Benim Köyüm Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Burası benim doğduğum, büyüdüğüm topraklar.
Burası benim köyüm.
Bozkırın ortasında
Çıplak dağların arasında.
Amansız kışı olan.
Havası sert.
İnsanı mert.
Ayazlı günlerde
Güneş gibi insanların doğduğu köy.
Burası benim köyüm.
Burası yamalı çorapları olan.
Siyah önlüklü çocukların köyü.
Burası benim köyüm.

Kışın ayazında üşümeyen.
Yalın ayak gezen.
Bir koltuğunda tezek.
Diğerinde kitap dolu poşetle okula giden.
Çocukların köyü
Olanla sevinen, olmayana üzülmeyen.
Yeni alınmış kara lastik ile yatağa giren.
Bayram sabahı yamalı pantolon ile
Gülen gözlü çocukların köyü.
Burası benim köyüm.

Makasla traş olan.
Bulgur pilavını her seferinde hiç yememiş gibi yiyen çocukların köyü.
Burası benim köyüm.

Gençliğin en deli çağları.
Sevdanın gizlice yaşandığı
Ama delicesine hissedilen
Her anı eğlenceye çeviren.
Her eğlenceyi yaşayan.
Büyüğü büyük bilip susan.
Küçüğü koruyan gözeten.
Gençlerin köyü.
Burası benim köyüm.

Acıyı tatlıyı bilen
Yardımlaşmayı, paylaşmayı seven.
Gençliğin köyü
Burası benim köyüm.

Genç kızların işlemeli mendili.
Ucu yanık mektubudur.
Beyaz gelinliktir.
Başlarına taktıkları taçtır.
Yüzlerinde ki masumiyettir.
Edeptir, hayadır burası
Burası benim köyüm.

Var olanın yok olana var olduğu.
Yok demenin yok olduğu.
Acının bölerek yaşandığı.
Kalabalık misafirin ağır olmasın diye paylaşıldığı.
Adam gibi adamların köyü.
Burası benim köyüm.

Kapısı herkese açık.
Sofrası daima serili olan.
Bir lokmanın beşe bölündüğü.
Beşin bir olduğu.
Misafir tanrıdandır.
Veren Allah, şükür bizdendir diyenlerin köyü.
Burası benim köyüm.

Fakirin aç kalmadığı.
Zenginin tok yatmadığı.
Kavga etmeyen.
Dargın kalmayan.
Düşmanlık nedir bilmeyen,
İnsanların köyü.
Burası benim köyüm.

Bebeklere beşiktir.
Göçenlere kabristan.
Kalanlara yurttur.
Vatandır
Nefestir.
Burası benim köyüm
Burası Çakır'ın köyü.
Burası Çetinkaya, Kangal, sivastır.
Anadoludur burası.
Sevdadır burası.
Burası memleketin ta kendisidir.
Burası benim memleketim.
Benim köyümdür.
Benim ülkem benim Türkiyemdir