Duvarda asılı bir tabloya benzer hayatım;
Bakarsın ama, anlayamazsın özümü,
Üstad bunu çizerken ne düşünmüş dersen?
İyi dinle, unutma bu son sözümü.
Beyaz bir sayfa kadar temizdi yüreğim,
Her gelen aşk diye bir şeyler karaladı,
Ben sarmaya çalıştıkça kanayan yaramı,
Seviyorum! diyenler bir çizik daha attı.
Artık inanmıyorum aşk’ın masumluğuna,
Güvenmiyorum artık, hiç bir Allah kuluna,
Küfretsem hakkıdır gelmiş ve geçmişine,
Olgunlaştı yüreğim, gelmez artık oyuna.
2015/İstanbul
Ünsal KıratlıKayıt Tarihi : 11.4.2025 19:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!