Benim Hayatım Şiiri - Furkan Ayrıç

selam vermek,zor gelir kimi zaman.
üzülmek,hayatın bana ikram ettiği meyve gibi.
mutlu olmak,gülmek değilmiş.
sabretmek,susmak değilimiş.
şimdi düşünüyorumda,

çocukluğum,geliyor aklıma.
sabah kalkınca,oyun oynamak.
ağlayınca,yanına koştuğun bir anne,
kumanda için kavga ettiğin bir,kardeş.
kavga,olunca yanıma koşan arkadaşlarım

bütün ömrüm,böyle devam edecek sanmıştım.
biliyormusun artık en yakın arkadaşım,
odamdaki duvar.
beni sıkılmadan dinliyor hep.
hayalerim vardı benim bir zamanlar.

içinde ben,vardım hemde her bölümünde.
sokaklara düşmüş kadın gibi,olmuş hayatım.
çok şeymi istedim?
gülmek,aşık olmak,
elimden tutan,birisi

gözlerim kapalı yürümek istiyorum.
çemle,takan kimse olmasın.
şuan bile hayal kuruyorum.
aslında kırılmıyorum artık,olanlara karşı.
mezar taşım aklıma geliyor,kimi zaman.

öldüğümü,düşünüyorum bazen,
ozaman yüzüme bir tebbesüm geliyor.
başımda,ağlayanlar.
hatırlıyorumda,çok hastaydım bir gün.
annem ağlıyordu başımda.

babam üzgün! bir,şekilde bana bakıyordu.
kumanda için kavga ettiğim kardeşim,
elinde,kumanda baş ucumda bana bakıyordu.
beni,sevenlerin olduğuna ozaman inanmıştım.
ama geçen gün hastalandım ve başımı kaldırdım.

başımda,ne bir anne.
ne bir üzülen baba.
nede elinde,kumando olan bir kardeş.
gerçekler sardı bir yanımı yine.

gözlerim doldu,
flimin,sonuna geldik galiba
başrolde,ben varım
küçük bir,tebbesüm atıp kapatıyorum defteri...