Adı Orhan
soyadı Kanık
Velisi de var babadan kalma
yeni şiir diye bir şeyler yazmaktan sanık.
ne davacı kaldı ne yargıç ne de savcı
'kendileri gitti adları bile kalmadı yadigâr'
onun dediği gibi tıpatıp
İstanbul'u dinleyen kaldı gözlerini kapatıp.
Biliyor muydu acaba kendisi de
yazdığı şiirler yüz yıllar sonrası okurlarının bile
yüreğine perçin olacak
süleyman efendi, nasır,
kolunu kaldırıp koltuğunu gösteren kadın
kalacak dizelerinde sımsıcak.
Orhan!
Hani küçük bir kız vardı
adı Nahide
böylece bilindi
O senin sevgilindi.
O hâlâ yaşıyor hâlâ seviyor seni biliyor musun
Onuruna kadeh kaldırıyor
kaldıracak da yüz iki yaşında
hepimiz onunla birlikte
şiirlerinin başında
Gecenin bir yarısında/ağlasak
sesimizi duyar mısın?
Kayıt Tarihi : 13.2.2009 04:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
içten içe yanan bir adam, sanki bilmece.
daha bir sıcak oluyor canlandırınca insanları...
kendi kadar sade ve hayattan
insanın damağında kalıyor şiirlerinin tadı.
onları anlatabilmek zor. siz bu zoru başarmışsınız.
ne güzel... yaşatmak ta yaşamak kadar güzel...
TÜM YORUMLAR (2)